Kada pomenemo zimske sportove, većini verovatno na pamet prvo padne skijanje i Turneja četiri skakonice, u kojoj uživamo tokom novogodišnjih praznika. Međutim, zanimljivo je kada se napravi kombinacija ova dva, tj. kros-kantri skijanja i skokova, pa se dobije sport pod nazivom – nordijska kombinacija. Ovo ime dodeljeno mu je jer se navedene discipline neguju pretežno u nordijskim zemljama, pa takmičari sa severa Evrope imaju priliku da se nadmeđu sa ostalima na Zimskim olimpijskim igrama i FIS Svetskom kupu.
Prvo veliko takmičenje održano je 1892. godine u Oslu, na skakaonici Holmenkollen. Čak se i sam kralj Olav V od Norveške takmičio na u Holmenkollen Ski festivalu dvadesetih godina prošlog veka.
U program Zimskih olimpijskih igara ovaj sport je uključen 1924. godine i u njemu je sve do danas. Do 1950-ih, najpre se održavala kros-kantri trka, a zatim ski skokovi. Redosled ovih disciplina danas je obrnut, iz razloga što je razlika između takmičara, postignuta u krosu, često bila prevelika da bi mogla da se prevaziđe u skijaškim skokovima.
U ovom sportu su dominantni Norvežani, a prate ih Finci. Tek 1960. godine je nordijska dominacija u ovom sportu prekinuta, kada je takmičar Zapadne Nemačke, Georg Toma, osvojio zlatnu medalju na Zimskim olimpijskim igrama u Skvo Veliju, u Kaliforniji.
Pojedinačna trka, koja se naziva i Gundersonova trka, sastoji se od dva skoka sa malog ili velikog brda, a zatim trke od 15 kilometara na malom brdu. Sportisti obično skoče između 70 do 110 metara, dok je pri skoku sa velikog brda ta daljina između 90 i 145 metara. Na skakaonici se dodeljuje 1-2 boda po ostvarenoj dužini skoka (zavisno od veličine skakaonice), te 3-30 poena po skoku za stil.
Nakon završetka takmičenja na skakaonici, u trku na 15 km prvi kreće takmičar sa najviše poena u skokovima. Iza njega kreću redom i ostali takmičari, zavisno od broja bodova sa skakaonice, na način da je 15 bodova iz skokova jednako 1 minuta kasnijeg starta. Takmičar koji prvi stigne na cilj je ujedno i pobednik kombinacije.
Tokom sprint trke izvodi se samo jedan skok, a zatim se trči na deonici od 7,5 km. U sprint trci postoji i varijanta da se bodovi sa skakaonice ne pretvaraju u vreme već u metre, na način da je jedan bod skoka jednak 24 metra trke. Tada najbolji sa skakaonice “trči” 7,5 km, a ostali prema redosledu poena, na proračunat udaljenosti iza njega (dakle moraju trčati dužu deonicu).
https://www.youtube.com/watch?v=QTbmLF2YB4Y
Masovni start je način trke kod kojeg se prvo trči zadata deonica, gde pobednik dobija 120 poena, a ostali po 15 poena manje za svaki minut zaostatka. Ti se bodovi onda sabiraju sa bodovima iz skokova koji se izvode nakon trke, te se onda određuje pobednik.
U štafetnoj trci učestvuju timovi od po četiri člana. Svaki sportista ima pravo na jedan skok, pa se sva četiri skoka sabiraju i pretvaraju u vreme. Svaki takmičar zatim trči po 5 kilometara. Ovde je 40 poena iz skokova jednako jednoj munuti kasnijeg starta u trci. Za timsko takmičenje važi isti princip kao i za pojedinačno – prvi tim koji završi trku je pobednik.
Iako je 2010. godine Međunarodna skijaška federacija ukinula takmičenja u ženskoj konkurenciji, početkom novembra 2016. godine donela je odluku da će žene ponovo imati priliku da se takmiče u ovom sportu na Svetskim prvenstvima od 2021. i na Zimskim olimpijskim igarama od 2022. godine.
Naslovna fotografija: fis-ski.com
